PURMEREND - ‘We nemen vandaag afscheid van een aantal bakkenisten.’ Het klinkt als een soort muziekinstrument, maar is Bim Bam-jargon. Bakkenisten zijn de vrijwilligers die de textielbakken legen. Er zijn bloemen en zelfgebakken cakes als alle vrijwilligers de inzameldag beginnen in de kantine van De Graaf in de Baanstee. ‘Veel plezier allemaal vandaag. Voor de lunch heb ik erwtensoep gemaakt.’ We gaan op pad met Bim Bam.

Bim Bam is een van de oudste stichtingen van Purmerend. Drie jaar geleden vierde de stichting het vijftigjarig jubileum. In die halve eeuw is behoorlijk wat veranderd. Niet alleen binnen de stichting, maar ook in de maatschappij. Bim Bam is van oudsher verbonden aan de Purmerendse kerken – van de opbrengst van het textiel worden onder meer de kerken opgeknapt – maar inmiddels zijn er tal van vrijwilligers en goede doelen die lang niet allemaal met de kerk te maken hebben. De VoorleesExpress en verzorgingshuis De Viervorst, bijvoorbeeld. Voor elke kilo ingezameld textiel ontvangt Bim Bam een bedrag van de afnemer van het textiel, Wieland Textiles in Wormerveer. Zij worden gecontroleerd door HVC, die ook het gft en restafval uit Purmerend verwerken. De gemeente is aandeelhouder van HVC. Zo weten we zeker dat het ingezamelde textiel op de juiste manier gerecycled wordt.

Gouden greep

Vroeger haalde Bim Bam papier op. Toen de gemeente dat zelf ging doen, zijn ze overgestapt op textiel. ‘Eerst wilden we daar niets van weten,’ vertelt Cees Greuter, voormalig voorzitter van Bim Bam en nu chauffeur in Weidevenne op inzameldagen, ‘maar achteraf bleek het een gouden greep. Dat hadden we veel eerder moeten doen.’ Hij draait het bestelbusje behendig de straat in. ‘Textiel is lichter en het zit keurig in zakken. Papier was vaak nat of waaide de hele wijk door, dan moest je erachteraan rennen. En we hebben per ongeluk weleens folders meegenomen die nog bezorgd moesten worden.’

Muis

Aan de passagierskant zit Rien Brak. Hij is goedlachs en het is gezellig in de bus, maar Rien blijft opletten: ‘Kijk, daar staan de eerste zakken al.’ Ze nemen niet alleen de gele zakken mee. Iedereen krijgt één zak in de brievenbus, maar als je een beetje fanatiek opruimt, zit die zo vol. Rien: ‘Het valt nu mee wat er staat omdat het nog winter is, maar als we in april weer gaan rijden, doen mensen van alles weg. Kleding, dekbedden, echt alles. Ik heb weleens een muis gehad die lekker warm in een dekbed verstopt zat. Die schrok zich rot toen ik de zak oppakte. Nou ja, en ik natuurlijk ook.’

Trots

De heren zijn alweer een aantal jaar met pensioen. Cees werkte vroeger bij Heron en doet daar nog steeds weleens administratief werk. Rien was controller en is na zijn pensioneren een tijd penningmeester bij de kerk geweest. Rien: ‘Ik ben echt trots op Purmerend om de manier waarop alle kerken hierin samenwerken. Cees is katholiek en ik ben protestants, maar bij Bim Bam maakt dat niet uit. Een heleboel vrijwilligers zijn niet meer kerkelijk. Het is een ontzettend trouwe groep mensen. Ze gaan door tot ze echt niet meer kunnen, want het is natuurlijk best zwaar om te doen.’

Verhuizen

Rien ziet een zak staan en wil al uit de auto springen, maar Cees rijdt door: ‘We komen hier zo nog terug.’ De chauffeurs hebben vaste wijken en weten daardoor precies waar de zakken worden neergezet. Cees: ‘We hebben Weidevenne gebouwd zien worden. Je merkt dan ook dat het even duurt voor er zakken aan de straat staan. Bij het verhuizen hebben ze vaak al veel weggegooid en ze moeten er nog aan wennen dat Bim Bam het hier komt ophalen.’ Een nieuwsgierige poes snuffelt aan een van de gele zakken op straat. ‘Pas op hoor poes, we nemen alles mee,’ zegt Rien. ‘Dan hebben we een kat in de zak,’ vult Cees aan. Ze lachen.

Textielbakken

Vrijwilliger nummer drie op ons rondje door Weidevenne is Henk Muis. Hij zit achterin de bus en plukt behendig de zakken van de straat. Als hij weer instapt, klopt hij ten teken dat we verder kunnen rijden. Ook Henk is een oudgediende binnen de stichting. Henk: ‘Ik plan de mensen in die wekelijks de textielbakken legen. Je merkt wel dat de opbrengst van de inzameldagen minder wordt nu die bakken er staan. De bakken worden steeds voller, maar dat betekent ook meer werk voor onze vrijwilligers. We kunnen wel wat extra mensen gebruiken. We vragen vrijwilligers vaak om eens hun buren of vrienden te vragen voor Bim Bam. Vele handen maken licht werk.’ In de Sierra Madrestraat loopt een man onze auto tegemoet met alleen een paar schoenen: ‘Kunnen deze nog mee?’ Henk pakt ze aan en slingert ze de wagen in.

Grondstof

Terug in de kantine loopt Peter de Graaf binnen, de directeur van het afvalbedrijf, al noemt hij het zelf liever grondstof dan afval. Peter: ‘Onze rol bij de inzameldagen is beperkt. Wij doen alleen de op- en overslag. We brengen het opgehaalde textiel naar Wormerveer. Daar wordt alles gesorteerd. Kleding die nog gedragen kan worden, gaat bijvoorbeeld naar Afrika of Rusland. Alles wat kapot is of te oud voor hergebruik, wordt uit elkaar gehaald. De vezels worden dan opnieuw gebruikt.’ Hij loopt weg en komt terug met een tas die gemaakt is van gerecycled textiel: ‘Dit kun je er bijvoorbeeld van maken. Deze tassen zijn binnenkort te koop op onze website, degraafduurzaam.nl!’

Tijd voor een grote schoonmaak thuis? De volgende inzameldag is op zaterdag 14 april. In de week daarvoor krijgen Purmerendse huishoudens weer een gele zak in de brievenbus. Wil je toch eerder van je textiel af? Dan kun je terecht bij een van de verzamelcontainers in de stad. Kijk voor alle locaties op www.afvalpurmerend.nl/textiel.