PURMEREND - Envied-coureur Daniel Fernandes heeft op een nat Assen de tweede plaats behaald in de ProCup 1000. Na een moeilijk weekend reed de 26-jarige rijder naar zijn tweede podium van het seizoen.

Kwalificatie 1
Net zoals 14 dagen geleden, tijdens de seizoensopener, start het raceweekend opnieuw nat. Omdat ik het niet erg vind om op een natte baan te rijden, begin ik zelfverzekerd aan de kwalificatie. Ik kan direct een goed en hoog tempo vinden en ik voel mij goed op de motor.

Helaas was mijn optimisme heel snel voorbij. Ondanks de gemonteerde regenbanden ging ik, nog voordat ik een ronde had gezet, in de Ramshoek hard onderuit. In nota bene de snelste bocht van het circuit verloor ik de voorkant en gleed ik samen met de motor meer dan 80 (!) meter over asfalt en gras. Pas bij het grind stopte de ongewilde ‘rollercoaster ride’. Niet alleen had de motor schade aan de linkerzijde, ook had ik pijn in mijn heup. Terug in de pitbox bleek dat zowel het dynamodeksel als de beschermer zwaar beschadigd waren. Shit!

Gelukkig heb ik een geweldig team die over de nodige technische expertise beschikt. Dankzij hun hulp en die van sponsor Druijff Racing, kon de schade voor de start van de tweede kwalificatie worden gefixed. De pijn in mijn heup heb ik opgelost met behulp van Dokter P. Aracetamol.

Kwalificatie 2
Motor klaar, paracetamol erin, let’s go! Op naar de tweede kwalificatie om de definitieve startplaats te veilig te stellen. Ondanks de glijpartij in de eerste kwalificatie begon ik vol vertrouwen aan de tweede sessie. Bam! Opnieuw verloor ik de voorkant en smakte ik tegen het asfalt! Ditmaal in de Madijk-bocht. Hoe kon dit weer gebeuren? Ik begreep er niets van. Wat ik wel doorhad dat dit niet aan mij kon liggen. Dit moest aan de motor liggen.

Terug naar de pitbox en de paracetamol. Helaas zonder een geklokte tijd, mijn eerste ‘DNF’ (Did Not Finish) van het seizoen. Ik wist dat ik later op de middag als laatste aan de race zou moeten beginnen.

Race
De schade aan de motor viel mee en kon snel gerepareerd worden. Na een uitgebreide check van de motor en de vering, kwam het team en ik tot de conclusie dat de voorband de boosdoener van de beide crashes moest zijn. Een andere oorzaak konden wij niet vinden. De voorband werd dan ook vervangen door een nieuwe.

Intussen begon de baan steeds droger te worden. Was de baan droog genoeg voor slicks? Wilde ik het risico van een derde valpartij nemen of koos ik toch het zekere voor het onzekere? We besloten om geen risico te nemen en ik ging met regenbanden van start.

Ik begon als laatste aan de race, gelukkig was de baan inmiddels droog. Mijn strategie was om direct een zo hoog mogelijk tempo neer te zetten. Ik wist namelijk dat de andere rijders twijfelden over de grip en dus kozen voor een voorzichtige start. Mijn strategie bleek goed uit te pakken.

In de eerste bocht, de Haarbocht, kon ik een aantal posities winnen. Een paar bochten later, Ossebroeken, zag ik ruimte en haalde opnieuw een aantal rijders in. Ik voelde mij goed en verhoogde mijn snelheid.

In de tweede ronde zag ik voor mij een aantal rijders die met slicks van start waren gegaan, van mij wegrijden. Helaas moest ik snelheid terugnemen, ik voelde dat de regenbanden de grip lastig konden vasthouden. Ik wilde de race zonder valpartij uitrijden maar de motor begon aan de voort en achterkant te glijden. Een paar ronden later begon het weer te regenen. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat de wit/rode vlag (nat, glad) werd gezwaaid. Yes! Met mijn regenbanden heb ik een voordeel ten opzichte van de concurrentie die met droogweer banden rijden.

Al snel ging het tempo uit de wedstrijd. Een aantal rijders moesten zelfs opgeven omdat de slicks geen enkele grip gaven. Ik kon mijn snelheid vasthouden en plotseling lag ik op P2! Waanzinnig!

In de laatste ronden ging ik de strijd aan met Kees Boekel (Fast AF Racing). Ik probeerde nog dichter bij hem te komen, maar Kees reed op zijn Kawasaki ZX10-R een dusdanig hoog tempo dat ik besloot om mijn tweede plaats vast te houden.

Met nog drie ronden te gaan werd te wedstrijd afgevlagd. Er waren teveel rijders gevallen en het tempo was inmiddels zo laag dat de wedstrijdleiding het niet verantwoord vond om om verder te rijden.

Je kunt je voorstellen dat ik zeer blij ben met het resultaat. Twee keer gevallen, een pijnlijke heup, geen vertrouwen in de motor en dan toch weer op het podium! Ik sta op P1 in het klassement met een voorsprong van 1100 punten op nummer twee.

Mijn vertrouwen in de motor is weer volledig terug. Ik ben klaar voor de volgende wedstrijd op 18 mei in Assen.